dilluns, 25 de novembre del 2013

mOdeRn LifE iS RubBiSh





Dime cómo tienes tu casa y te diré cómo tienes tu vida; la mía ahora mismo es un caos de cosas por aquí y por allí. Cosas por hacer, cosas por decir, cosas por sentir... 1000 planes abiertos, 1000 planes sin cerrar; ya hace tiempo que tengo la sensación que he dejado de importarle a mucha gente, o que me han borrado de sus vidas (o quizás sea yo el que les he borrado de la mía). Sea como sea, voy a contracorriente, y me importa poco no encajar, aunque a veces sea incómodo. Y si la frontera que marca una amistad es un mensaje gratuíto de teléfono, pues casi que viva la misantropía y que le den por culo a esa ''amistad', no? Y al teléfono también, qué narices. La amistad también podría medirse por los esfuerzos que uno esté dispuesto a hacer. Yo ya hace mucho que me cansé de que eso funcionara sólo en una dirección, y quizá por ello me haya ido aislando de todo y de todos. Vivimos tiempos de perezas y zappings emocionales, que es lo bueno y lo malo de tener tantos canales en oferta. La putada es que, igual que la TV, la mayoría de canales son auténtica basura. Y, con el tiempo, uno va refinando el paladar y ya no está dispuesto a tragarse según qué cosas. Voy por inercia, sin rumbo fijo ni velocidades intencionadas. Siempre quedan pequeños islotes a los que nadar para coger aire, pero ahora mismo vivo un invierno anímico que me gustaría que pase pronto. Tengo sueño a las 3h, con eso os lo digo todo...







6 comentaris:

begusa ha dit...

mi casa la tengo un poco manga por hombro siempre...y si,seguramente como la vida...pero aunque ahogarse es malo...que haya curvas puede ser divertido :-P
la amistad es un concepto difícil.(yo soy una mujer difícil).
si me conoces y sabes que yo nunca digo ven...y te digo ven...y no vienes...
ufff...
hace ya casi 2años que mis amistades caben en una mano...
me gusta conocer gente nueva...pero ya no estoy dispuesta a regalar mi tiempo (y un poco a mi misma) a cualquiera...me estoy haciendo mayor??

V.M. ha dit...

A veces, completamente del nada, nos damos cuenta de esas cosas, verdad!? Seguramente también tenemos parte en lo de alejarnos de algunas personas. Yo me di cuenta hace unas semanas que lo hice con una amiga muy querida... Intento retomar con todas mis fuerzas, porque al final de todo, las amistades verdaderas son lo que nos queda, verdad? Pero también he notado que la cosa tiene que venir de los dos lados, sino es como ir a la playa y no poner los pies en la arena...

Espérame en Siberia ha dit...

Aunque a veces tenemos completamente en orden algunas cosas y hechas un caos otras.
Yo también he ido aprendiendo que la amistad no sirve de nada si sólo tira para un lado. Y si nuestro "castigo" es irnos quedando solos, ¿qué más da?
Más vale solos que mal acompañados. Ellos se lo pierden.

Abrazos en desorden.

Pio ha dit...

Acabas ordenando una casa, pero la vida es mucho más dificil. Dicen que las amistades vienen y van, pero a veces es inútil intentar retener algo que no merece la pena aunque nos de pena perderlo.
Eso si siempre hay alguien que acaba sorprendiendo con el paso del tiempo y lleva a que te arrepientas de haberlo dejado por imposible.

hiro ha dit...

Va arribar un moment de la meva vida en que em vaig afartar de ser l'única que s'esforçava per mantenir l'amistat amb certes persones. Com ja han comentat per aquí dalt, quan les ganes només vénen d'una de les parts és inútil.
La gent és egoista per naturalesa, i va a la seva puta bola. Al final te n'adones que d'amics millor tenir-ne pocs però bons, que al món ja hi ha prou falsos.
Encara que aquest coi de temps (com cantaven Els Pets) tampoc ajuda a veure les coses de color de rosa.

dEsoRdeN ha dit...

Me gustan las curvas, begusa, aunque pueden llegar a marear. El ser humano es un concepto difícil. Si Mahoma no va a la montaña... querer es poder (o casi). La gente nueva es excitante, caduque antes o después. Te estás haciendo mayor... en sabiduría y autoestima, seguramente.

Sí, V.M., y también soy autocrítico en eso. Muchas veces tdo es problema de falta de iniciativa de ambas partes, aunque el deseo de fondo sea el mismo.

Orden + caos = dESoRdeN, siberiana... :) estoy de acuerdo, aunque hay el peligro de aislarse demasiado por costumbre a nuestra propia soledad, aunque ésta sea voluntaria

Todo pasa y todo queda, que decía Machado, Cé. Lo malo es que cuando acumulas mucha basura, huele mal...

Todo es my difícil innecesariamente, Pio. Lo complicamos todo en exceso

és una bona filosofia, hiro: al cap i a la fi, el que compta és la qualitat, no la quantitat. A tu t'agraden massa Els Pets, com a la E-Platònica.. XD